Kimse Yoktu

Tüm kapılarını çaldım şehrin
Evde kimse yoktu
İki sohbet
Belki demli bir çay
Sahanda bir tarhana
Bir döşek
Üşüyen yanlarım için
Sıcak bir kucak
Anlatacaklarım vardı
Anlayacak bir yüze
Yaralarım, kırgınlıklarım
Korkularım
Ve biriktirdiklerim
Bozuklarımı tamlamak için
Sevinçlerim vardı
Elma şekeri tadında
Tehirli tebessümlere adak
Çocuklara masallarım
Kahramanları ölmeyen
Emanet edeceğim kitaplarım
İçinde binlerce dostlarım
Kalabalıklarım vardı
Sırtı dönülmüş yalnızlığımda
Ve ben bir umut gelmiştim
Tekrardan şehrime
Tüm kapıların çaldım şehrin
Kimse yoktu
Işıklı evlerinde...