Kimseler Bilmesin

Ah ulan ah!Ne sevdaydı o öyle,
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...
Demek ki bu aşkın kaderi böyle;
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...

Nasıl yaşamışım ben o acıyla?
İçimi içime katan sancıyla.
Galiba yaşamın boş inancıyla.
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...

Sayıklarken adını ben her gece,
Ruhumu emerdi yine bir hece(dön).
Hep ağlardım, sabaha dek, gizlice!
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...

İhanet etmedim sana, inandım.
Ayağım kaydı da sana dayandım!
Meğer sen itmişsin, anlayamadım!
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...

Kölen oldum, ayağina kapandım;
Köpeğin oldum, kapına dayandım.
Senin için ben her zaman yalandım...
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...

En son kalbimi önüne sermiştim:
''Ez geç!'' dedim, acımadın ki, geçtin!
İşte o gün ayrılığı sen seçtin.
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...

Ayrılık çanları susmasın, çalsın!
Varsın yine bu sevda yarım kalsın!
İsterse Azrail canımı alsın:
Kimseler bilmesin, ben de unuttum...


Kimseler bilmesin, Aşk'ta yok oldum...