Kimsesiz Kaldım

Bir gece yarısı kapanmışım tüm dünyaya...

Gün gözlerini henüz kaparken,
Sen yetmemişsin gibi
Abab'ı da terketmiş güneşin
Bir başıma zifir bir odada
Kalmışım kimsesiz.

Sesler duyuyorum...
Boş olduğum karanlık bu odada
Kırmızı tuğlalı, dört köşe
Odamdan sesler duyuyorum.

Yıkılası karanlık...
İçine hapsoluyorum
İçimde biraz bilabil
Defne yaprakları gibi
Soluk yeşil
Rüyalar görüyorum.

Ah acınası halim...
Herca-i kuşlar gibi
Kanat çırpardın umutlara
Olmayacak bir umuda
Gri hayaller ile
Bağlanıp sessiz
Kimsesiz düştün.

Ne rüyalar görüyor artık gözlerim...
Ne de flu anılarını geçmişimin
Şimdi karanlık bir odada
Hapsolmuş bedenim
Abab'ı da terk etmiş güneşin
Gün yüzü görmeyen penceremde
Kimsesiz kaldım.