Kim/sesizim

ben kimsesizim şimdi,
şimdi yalnızlık fısıldar kulaklarıma,
faili meçhul bir aşkın cümlesi vurur dudaklarıma.
hangi şehir,
hangi köy,
hangi ana düşman olur evladına ?
hangi dert,
hangi yurt,
hangi şubat getirir seni bana ?
ben kimsesizim şimdi sessizliklerimle...
adın düşer takvimlerden,
gün gün akar
ellerim soğuk,
yüzüm soluk,
ve saçlarımda bıraktığın bir mevsim...




kimsesizim şimdi...
gittiğinden beri boynu bükük bu şehrin.
ve daha dün gibi hatırlıyorum oysa,
saçlarının rengini...
geceyle birlikte bağlarım karayı şimdi,
buruk bir günün akşamında,
bilirim,
sonu iyi bitmez bu hikayenin,
ellerim ceplerimde,
yüzümde mutluluktan bir maske,
saçımda bıraktığın mevsimi de alır giderim...
bir şubat daha biter.