Kimsesizim

Her çocuk dünyaya gözlerini açtığında,
Mutlu bir tabloyla karşılanır.
Yanında anne ve babası vardır.
Herkes ona güler onu sevmek için kavga bile ederler
Fakat;
Ben gözlerimi açtığımda
Kimse yoktu yanımda
Etrafta büyük kocaman makineler vardı
Beni bu makinelere bağlamışlardı
Her yer karanlıkta
Aydınlık yoktu
Ben gözlerimi açtığımda
Ne annem ne baba vardı
O zaman anladım
Ben yalnızdım
Çok kaldım o ıssız odada
Sonra, iki tane formalı amca
Geldi yanıma
Beni aldılar oradan
Garip bir araca bindik
Üstünde lamba yanıyordu
Sonra aralarında konuşuyorlardı
Bu çocuğa ne olacak diye
Büyük bir yere geldik
Etrafı çok güzeldi
O amcalar beni bir teyzeye bırakıp gittiler
Her sabah gözlerimi açtığımda
O teyze vardı yanımda
Herkes gülüp eğlenirken
Ben sessizce ağlardım köşemde
Odamdaki pencereden
Her zaman hırçın denizi izlerdim
O denizi izlerken kocaman kız oldum
Herkes bana Deniz derdi
Bir gün yeni o amcalar geldi
Beni alıp götürdüler uzaklara
Gittiğim yerde o araçlardan çok vardı
Buraya karakol diyorlardı
Sonunda bir odaya girdik
Bir amca bir tanede teyze beni karşıladı
Bana kızım diye sarıldılar
Çok şaşırdım bir anda durdum
İkisine de uzun uzun bakıp
Ağladım ağladım
Büyük amca 'kızım bunlar senin anne ve bana ' dedi
Sadece gülümsedim...
Söyleyecek çok şey vardı aslında
Ama ben sustum
Gözyaşlarım küçücük bedenimde kaybolurken
O acı günü hatırladım
Nerdelerdi o zaman niye bıraktılar beni
Bir anda haykırdım
Ben yalnız değilim
Şaşırdılar nasıl olur der gibi baktılar yüzümü
Ben devam ettim
Yanlış duymadınız dedim
Bu dünyaya o yolladı beni
Onun sayesinde büyüdüm ben
O baktı bana yıllar yılı
Ben de ancak onunla ölürüm
O da her şeyim allah'ım
O sözlerden sonrasını hatırlamıyorum
Gözlerimi açtığımda
Bir toz bulutu gibi yükseliyordum
Bedenim aşağıda kalırken
Ruhum hala benimle