Kimsesizler Mezarliği ?iii(kimsesizlerin Kimsesi)

Ayaklarımın dibinden gelen ses...
Seslendi bana...
?Çok oldu? dedi ?bize misafir gelmeyeli?...
?Duyduğun ağlamalar sevinçten ileri... Hoş geldin türküleri?...
Şaşırdım! Niye ki dedim?
Dedi bana aynı ses...
?Burası kimsesizler mezarlığı, burası kadavraların yatağı...
Burayı kimseler bilmez...
Bilseler de ziyarete gelmez?
Issız ve veballi sokaklardan sonra,
Bir kimsesizler mezarlığı...
Kalbim ağlamalarda...
Kalbim isyanlarda...
Neden diye sormaya hacet yok!
Belliki burada yatanların kimi kimsesi yok.
Açtım ellerimi ?EL FATİHA? dedim.
Hep beraber ?ÂMİN? sesleri gök kubbeye yükseldi.
Kimsesizler mezarlığında konuk oldum o gece...
Mermerden mezarları yoktu hiçbirinin...
Ama...
____Hepsinin acıklı hikâyelerine ortak oldum o gece.
Anladım ki onların derdi yanında...
Benim ki kocaman bir hiçmiş.
Bu dünyadan kefensiz ayrılmakta varmış...
Ya da...
____Kimsesiz denilip taşı bile olmayan...
Bir mezara gömülmekte varmış.
Vebal eylediler omuzlarıma o gece...
?Lütfen bizlere/de dua? diye...
Bende bu yüzden...
Döktüm içimdekileri satırlara...
İşte! Diyorum ki şimdi size...
?Kimi kimsesi olmayan tüm ölmüşlere...
Bir EL FATİHA?...
______Artık vebal sizde.


19.11.2008
Bornova/İZMİR