Kimsesizler Şehri

Düşlerin sevdasına kapıldım gidiyorum...
Hey!
Kimsesizler şehri ben geliyorum...
Dağlarında şefkat,
Gökyüzünde umut getir bana...
Evlerinde mutluluk,
Ormanlarında huzur olsun...

Bak çıktım şimdi yola
Nereden gelinir yanına, bilmiyorum...
Ya çok sapadır yolların
Ya da sevdiğimin hasreti eritmiştir sert kayalarını...
Bilesin ki aşar gelirim tüm engelleri,
Çünkü vardır elbet, mutluluğun bir bedeli...

Hey...
Kimsesizler şehri ben geliyorum
Yüreğimde sonsuz bir sevgiyle geliyorum...
Sahi, çocuklar var mı orada?
İsyansız yükselen kuş cıvıltıları,
Meltem rüzgârları estiğinde,
Ilık ılık yüzüne vuran, mandalina kokuları,
Denizlerin, kayalara vuran coşkun dalgaları,
Gece olduğunda dans eden ateş böcekleri...




Ya aşk, sevgi, huzur, mutluluk...
Ya, ya sevdiğim orada mı?




Kimsesizler şehri...
Hayatın özü, ruhumun derinliği...
Bir kuşun kanadında gelsem sana
Kirpiklerime konsa sonsuza dek yaşayan kelebekler...
Sokak çocukları eşlik etse sevgi zenginliğine...
Ve ?'kötü'' nedir bilmese kimse...
Hasretler, özlemler bitse...
Sonsuz bir mutluluk
Sonsuz bir neşe...

Hey!
Kimsesizler şehri ben geliyorum.
Ben,
Kimsesizler şehrinin kimsesi...
Sana umut, aşk, sevgi, mutluluk getiriyorum
Sana umut, aşk, sevgi, mutluluk getiriyorum...




(umarım bir gün hepimiz kimsesizler şehrine ulaşabiliriz...)