Kimsesizlik Sendromu

Zaman yoku hiç geçiyor
Bir meçhulün koynundayım
Boşluk ruhumu içiyor
En başın en sonundayım

Issız garip ve kimsesiz
İçim ağlar sessiz sessiz
Bazen kalırım nefessiz
Hava almak zorundayım

Silinir şekil ve zemin
Demiyim sanki kederin
Düşünürüm derin derin
Kah bir ateş korundayım

Tüterim çıkmaz dumanım
Sanki uçurum dört yanım
Emanet bana bu canım
Taşıma kararındayım

Kaderimi sırtlandım ben
Yaralandım kurtlandım ben
Yalnızlığa şartlandım ben
Garipler kervanındayım

Tek geldim tek giderim ya
Cana cefa ederim ya
Demek böyle kaderim ya
Ölene dek onunlayım

....