Kimseye Etmiyorum Eyvallah

Takvim den bir yaprak daha düştü,
Unutulur mu bunca geçen acı günler?
Hatırlamıyorum ne kadar oldu gülmeyeli?
Sımsıkı sarılıyor bana yalnızlık, çaresizlikler,
Ardına bile bakmadan firar ediyor gün yüzü,
Umudumu görmeyen günsüz umutlar.

Gözlerimden yaşlar akarken sessizce,
Bir güfteye, bir besteye dönüşü verir,
Her günüm bir böyle özleyişlerle başlar,
Kimseler bilmiyor benim bu derbeder halimi!
Hiç yaşamam bahar mevsimlerini,
Hazan mevsimine dönmüş yaşamım,
Mevsimsiz ilkbaharlara inat san ki, ömrüm?
Oysa gönlüm de açılmamış tomurcuklar var!

Huzurlu değilim diyorum; ah be kavanoz dipli dünya!
Sanma ki benden sakladığın huzur deryasını alırım senden!
Sana bakarken prangaların ayağımda kelepçeli, gün be gün!
Kırmamı söylüyor zincirleri, şaha kalkmış tüm duygular!
Esirin olmuşum pranga mahkumun olarak!

Halbuki, ben de bilmiyorum gitmiş benden dost bildiklerim?
Sarılmaz kanayan yaralar deşildi şafağın bir vaktinde!
Ah ediyorum sanmayın ah-de vefasızlığa,
Bende aldım payımı, kimseye etmiyorum beddua!
Kader denilen yazgım benimle barışık değildi zaten,
Bir de sizler tuz bastınız, sızım sızım sızlayan yarama!
Biliyorum bu faninin sözleri de çok ağır gelir,
Ben ne size, nede alın yazıma etmiyorum yine de eyvallah !



/Balım Sultan/