Kıpırtı

toprağı sürüyor arsız ümitlerim
güneşli bir sabaha uyanıyor bereket
usulca aralanıyor pencerem
alnımdan öpüyor rüzgarla gelen ses
rüyalarımı bölen zaman, toprağı kabartan ölümlere eş
yaşa/t/mak için inadına bir kıpırtı gökyüzünde
boşuna değil bunca yağmurlar

uyuduğumda, belirsiz bir iklime uyanmıştım
kuşlar uçuşuyordu kalbimin dikey çizgilerinde
belirsiz noktaları toplarken zaman dipsizlikten
dağınık notalar gibi çalınmayı bekliyordum seninle
yeniden ölmek gibi bir şeydi sevmek
durup sessizce gelişini izledim
parkelerin arasından otlar fışkırtan
yağmurdan başkası değildi

sana ulaşmak için cümleler d/evirdim
kelimelerden kurulu hayallerde gezindim sebepsiz
kafiye tonlu kiremitleri alt alta
sana vurgun yüreğimi en üstüne kondurdum hiçliğin
varlığını sorguladım yokluktan, harfler dilsizleşti
satırlar, sütunlar dağılıp bir anda keskinleşti
içimdeki yağmurların d/inmesi içindi her şey

eksildim, içlendim, sensizleştim gittikçe
yaklaşmak için sana bu kendinden kaçış
koyu bir karanlık gibi çöktü içime
yüreğimi kaplayan kalıcı güneşlerden önce ve sonra
tonlarca bulut ve sisli puslu yolculuklar
adak niyetine sunulmuş yalnızlıklar birazcık da
senden gizleyişim kendimi, ateşler içinde
aslında bütün dualarım yağmur içindi

suyu bilmeyen balıklardan farksız
uçmayı denedim, yüzme bilmeyen bedenimle
koşmak için yürümem gerektiğini öğrendim
rüyalar tabirledim, cevapsızlığım derinleştiğinde
susuzluğumu örttüm, suya kanmış yalanlarla
avundum çaresizlik de avundu bir müddet keyfince
hasretle düşlediğim zamansız damlaların sesiydi

önce serap zannettim
bütün sözlerimden vazgeçtim o an
notasız bir şarkı gibi düştün dilime
yağmurun bestesinden ibarettin
bir kurudum, bir yağdım seninle
uyandığımda rüzgarın ellerinde
sevgiyle b/akan gözlerindi
ıslaktı toprak geceden
istediğim sendin