Kır Beni

Boş kalan bardağın yalnızlığı benimkisi
Dışı içini gösteren
Yükte hafif, rüzgârda sallanan

Susayana hürmettendir dudak değirmem
Kimi zaman sıcak bir çaydır
Bazen asidi bol bir içecek
Tutan elle birlikde yudumlanan

Ben doldukça boşalır elbet birisi
Ben boşaldıkça dolar elbet bir değeri

Tutacak bir el bulamamak da var
Tatilcilerin evlerinde terk edilmiş
Kimsesiz kalmış evlerin raflarında tozlu
Çatısı akıtan
Birkaç camı kırık viranelerde de hep ben

Kır da git gideceksen beni
Ya da doldur içimi sıcaklığınla
Bir gülümseme, hadi!
Yoksa kır beni, durma!
Raflarda toza bulayacağına
Kır beni,
İçi boş bırakacağına
Kır beni,
Götürmeyeceksen hiç dudaklarına

Camlar bana özeniyor soğuk gördükçe
Akşam olup perdeler çekildikçe
Ben camlara, kimseler bilmez

Yıllar oldu bir tutan yok
Kaynayan sularla doldurup
İliklerime kadar ısıtan, üşüdüğümde
Bir gülüşünde yeterdi
Ya da bir dikişte içerken gözlerin kapanmamalıydı

İçme diyorum sana şu zıkkımın kökünü
Doldurup doldurup boşaltma beni bununla
Sen sahte mutluluklarla gülümserken
Ben zehir kusuyorum dudaklarına
Kır beni, kır
Ben bunu istememiştim
Ayıkken de dönen dünya