Kiracı

davetsiz misafir olarak çaldın
kalbimin kapısını.
bende çok misafirperver biriyim
sonuna kadar açtım gönlümün kapılarını.
girdin.
kalbimin en kıymetli köşesine
oturttum seni...
hürmet kusursuz,
ikram şahaneydi.
biz böyle öğrendik aileden.
başımızın üstünde taşırız misafiri.
sonra anladım ki misafirlik değilmiş seninki.
kaldın gitmedin bir daha.
memnundun gördüğün ilgiden,sevgiden,
hürmetten.
ben kalbimin sahibi olarak görüyordum seni artık.
sahibi değil kiracısıymışsın meğer.
daha güzelini ,iyisini bulunca
gittin.başka bir kalbe yerleştin.
benim kalbimse boşboş kaldı.
çok harap ettin kalbimi.
çok zarar verdin.
harabeye çevirdin.
o kadar büyükki verdiğin hasar
sahip olacak birini değil
kiracıyı bile bulamam artık.