Kiraği Düşmüş Aşk

Mevsimsiz açan menekşenin
Rengine damlar ruhum sessizce,
Kırağı düşmüş aşkın koynunda değil,
Ben saklanırım kalbinde,

Aşikar olan sevdalar vurmaz beni,
Gece gibi gizlendikçe ruhunda,
Saatlere yenilen sözlere inat,
Ben yaşarım sen beni sakladıkça,

Vuslat nasip değilse eğer bize,
Yanmam var olduğun anlar emanettir.
Keder yollarına düşmüş mutluluk bir kere,
Üzülme hayat içinde hepsi geçecektir.

Düşsel bir tabloda bulursan tebessümümü,
Ellerin saklarsa tenimin gül kokusunu,
Ben yaşamayı düşünürüm, düşünmem ölümü,
Emaneti veren alır unutma bunu,

Bir bardak çayda can bulur,
Yaşanan güzel günlerin anısı,
Ruhunda ebedileşirken ben,
Efsaneleşirsin ruhumda canısı,

Bu hayat benim olsaydı keşke,
Yahut yazılar tersinden yazılsaydı.
Belki vuslat vuslat olurdu elbet bedenimizde,
Ama aşk aşk olmazdı.