Kiralık Hayatım

Bana sormayın ölümü
Önümü göremeden daha
Düşünemem ölümü
Kim bilir ki yarın ne olacağını
Kim karar verir yüce Tanrıdan başka

Yaşamın içinde dolanıp dururken
Çözmeye çabalayıp kördüğümünü
Anlamını aradığım yaşam benim
Alın yazısı diye yuttuğum
Bir nefeste
Sevincimde tasamda benim

Hayali gerçek diye niteleyip
Kapatırım gözlerimi
Oysa gerçeğin ta kendisi
Hissettirir masada
Tüm gücüyle indirirken yumruğumu

Ne kadar asil olsam da tutamam kendimi
Hayatın bana öğrettiği tek şeydir
Hayatın kendini yaşamak
Yaşamak tüm insanlar için
Yaşamak kendim ve kardeşlerim için
Orman diye tohumlarını ektiğim
Bir kafeste
Büyüttüğüm umutlarımda
Hayal kırıklıklarımda benim

Sevginin şarabını içerim
Aşkın büyüsünde, kendimden geçerimde
Yinede koyuvermem
Cennetin güzelliklerine
İşte o yüzden düşünmem ölümü
O yüzden kendime adadığım hayatı
Çiçeklerin kokusunda bulurum
Kadının kollarında büyür ruhum
Erkeğin gözyaşlarında açılır ufkum
Umut diye bel bağladığım
ikyiyüzlülük, arkadaşlık, dostluk olsa da gördüğüm
Herkeste
Umduğum, bulduğum, yaşamda benim

Alıp beni götürür bir çift güzel göz
Nasıl dava adamı olunursa
Öyle bir dava adamı olurum bir sözle
Bu dağların ve yolların
Kentlerin, en varoşlarının gelini
Ve başında duvağıyla coştuğu düğün benim
Her gün güneş yeniden doğacaksa
Anadolu dan Trakya ya tüm insanlar köprüler kuracaksa
Ağlayan gülen gözlerde,
Yarın düşünülecekse ve yaşanılacaksa şereflice
O şerefte
Biriktirdiğim, her dakika ve
Her saatte
Kavgada, esarette, cesarette, yürekte benim

Bana sormayın ölümü
Yaşarken kovdum ben onu
Milyarlarca insan içinde hiç düşünmeden
Bilirim kendimi
Bulurum her kadeh kaldırışımda yolumu
Cennetin bağları hayattayken sarhoş eder
Zira beni
Cehennemin en dibinde olsam da
Ben çekerim sadece ben günahlarımı
Beni kendimden geçiren bu sarhoşluk gerçekse eğer
Her içişimde
Sızdığım
Ve her uyanışımda
Yaşıyorsam hala yaşıyorsam
İşte
Zevkte, sefalette, elbette benim

Ne yersiz kavgalardan sakınırım
Ne yuvasız kalmaktan
Yurtsuz kalsam da, dönüp duran dünya benim
Oda olmasada, kirasını ödediğim
Cehenneme giderim
Yinede vazgeçmem kendimden
Kendime de şehrime de, ülkeme de
Sahip çıkar yüreğim
Yalnızlığın acısını
Mutluluğun coşkusunu
Kederlerin en fütursuzunu
Çekerim doya doya
Ne başımı duvara vurmaktan sakınırım
Nede utanmaktan
Üzülürüm, coşarım, işte böylece alırım aklını hayattın
Değil ki sadece
Sevinçte
Acısı, tasası, ve elemiyle tattığım hayat benim.