Kırarım Seni

Ey yüreğimi arşınlayıp, sabrımı zorlayanım
Yüzümü döküp, susuyorsam dilimi yutmuş değilim
Sadece sustum
Sıramı bekliyorum.!




Herkesin hayatında mavi renkli günahları
Zamana tutsak düşen gülüşleri
Yorgunluğunu simgeleyen, yüzüne düşen çizgileri var...




Yokuşa sürülmüş bir ömürde
Sensizliğe takılan uçurtmanın peşinde koşmaktan yoruldum
Ellerim acıdı
Yüreğim sancıdı
Kirpiklerime sürgüyü çekip
Kimsesizliğimin kollarında
Kendimi masallarla avuttum
Çocukluğumun kapılarını araladım
Dizlerim acısı değil de
Büyüdükçe yüreğimin kanadığını bildim




Meğer çokça büyümüş
Sırtımda ki bıçakla gezip durmuşum.!




Hadi geri ver çocuksu gülüşümü
Masumiyete ışık tutan gözlerimi
Yüreğim hedef tahtası bilen yar
Göz çukurlarımdaki göletlere taş atıp durma
Bulandırma aklımı
Bulandırma yüreğimi




Gün, geceyle gitti
Gece ayaz, kolları fırtınalı
Yüreğimin kıyılarında dolanıp durma
Sen kadar yorgunum
Öfkenin dizgini yok
Kendimi tutamam
Kırarım seni...