Kırdığın Kalemle Yazılmış Hayat

Anahtarları kör kuyuya atılmış
Gardiyanları birer birer asılmış

Senden örülmüş bir hayatın odasında
Sensizlik işkenceleri asılmış duvarlarına

Yokluğun uzatılır bir küçük delikten
Yalnızlık ağ örer ömrüme incecikten

Izdırap çizikleriyle sayarken mahpusumu
Gözlerinden beklerim hürriyet muştumu

Kasvet kasvet damlacıklar musluktan düşer
Yangın yeri içimi içtikçe azdıran düşler

Güneş batar daracık penceremin ardında
Kan emici kahkahalar kanat çırpar başımda

Gelenler, gidenler, konuşanlar, koşuşturanlar
Kalabalıklar da dikilir ömrümü ören parmaklıklar

Dilinden dökülen idam levhası asılır kapıma
Göz kırpar ölüm,tebessüm ederim mezarıma

Ölmek; beyaz atlı gelinin titrek yüreği
Unutmak;ardında bıraktığı baba evi