Kırık

Hüzünle sarılan bir kalp bırakmak
Sonra ümitsiz vakalar sokağında
Sırılsıklam olmak adında bir kadınla tanışmak


Acıyla anılan her caddede kaybolmak
Sonra bir türlü iyileşmeyen,iyileşemeyen
Sol tarafı hep aksayan bir kalbi özlemek

Kırık yine kırık bu sonbahar da
Ellerin gözlere kavuşması yakın
Yolların o gözlere kavuşması uzak
Ve yağmur adında bir tutsakla dost olmak

Hüznün sardığı kalp kırık
Yağmur özgürlüğe hasret
O kadınsa hep yabancı,uzak ve dilinde bir şarkı
Adı ayrılık
Ve kimselere diyememek şehrinde öylece kalmak

Çok yazık...