Kırık Ay

Bozar doğanın sessizliğini 

Dalgaların çarpışması 

Bir el uzanır ufuktan 

Beyaz,incecik bir el

Dağlar saklarken güneşi 

Yine kızıla bürünür dünya 

Hafif bir deniz meltemi 

Alıp götürür ruhumu benden uzaklara 

Ve fısıldar bana kırık ay:

Göz göze gelmekle

Yıldırımlar kesişir mi? 

Bir gülüşten

Yanaklar kızarır mı?