Kırık Ayna

bilmenin lunaparkında
kayarken aşkın hüznüne
saatleri vuruyor bir iz
ve bir biz

yıllar ötesi zamanda
unutmak özgürlüğünü tatmak
ve asırlar boyunca
boylu boyunca uzanan yolun üzerinden
tutmak ihtiras denen içsiz duygunun ellerinden
ve düşünmek ölmeden
ve ölmeden sevmek yeniden

ayaklarımın aksinde ayı ararken
her sesin
içimden geçen tünelin
yaramaz çocukluğundan kalan his zannederek
tuhaf şekilde çünkülere sarılıyor
ve söyleniyorum

üşüyorum
rujumla aynaya yazdığım o yazıyı okuyarak
bir daha düşüyorum
eşsiz iklime doğru sen topluyorum

doğruyu söylüyorum sonra
yanlışlıkların yazında
yazarak binbir tonunu kalbin
ve düşleyerek olumsuz kipleri
sevemiyorum bir daha

ölmüyorum
nasılsa karanlık yolun sonu
mahzenlerle dolu olsa da
aynanın bir yüzü aydınlığa bakıyor
ürkmüyorum

bilmenin sırrında öterken bildiklerimi
ve iletirken söyleyemediklerimi peşin sıra
korkmuyorum

alçak evin çatısından
gökkuşağı fırlatıyorum yanına
tutarsın diye yüreğinden
renklerinden,
seversin diye
ölmeden önce yeniden...


04.08.2015