Kırık Ayna Yansımaları/Has Bahçe

Düşüncenin içinde filizlenen ayrık otlarının
Gülümsemelerine takıldı dinginliği, ömrü kısa kelebeklerin...
Kahkahasına yüzyıllar hapseden bir kadın düştü pencere pervazıma
Ellerini ellerime uzak kıldım.

Çaresiz bir ambulans sireniydi oysa ölümü yad eden o karanlık akşamda.


Öznesi gizlenmiş bir cümlenin sobeleyeceği bir eylem miydi seni sevmek?
Kırık kurşun kalemlerin defteri kanatması gibi
Olağan bir yapılanma mıydı yoksa beni kırıp gidişlerin.

Ben fikr i zarar temmuz akşamlarında
Uykuma şerh koyan her türlü olumsuzluğun
Uçurumundan sallandırdım nefesini...

Açılacak bir kapı,
Kapanacak bir göz
Kırılacak bir kalp
Yitip gidecek bir ruh,
Karalara bürünecek bir aşk vardı ellerimde...


Tüm bir ömrü kara bir sevdaya hapsedecek ne gerekiyorsa,
Hepsi ellerimin arasında düşecek bir bakış aradılar.

Onarılmaz kırgınlıklara öykünen bir gece gibi
Şehvetli gülüşmelerin arasına gizlenmiş bakire bakışlar gibi,
Ölümü iç cebinde zulalayan bir Azrail gibi.

Kısacası
Senin gibi
Benim ve diğerleri gibi
Has bahçenin has gülleri arasında zevkten kıvranan orospu gibi,
....
Suyun altında gizliden ağlar gibi,
Ömre biçilen kefeni
İncili kaftan niyetine giyer gibi...


Öznesi gizlenmiş bir cümlenin sobeleyeceği bir eylem miydi seni sevmek?

Yoksa,
Tüm çocuk rüyalarına fitne sokan,
O anlamsız masalların yapmacık mutlu sonları mıydı?

Bulunamıyorsa mutlak bir cevabı;

Bu şiir belki de böyle yarım kalmalı...


Ağustos'2011 Aydın...