Kırık Bir Veda İle Merhaba

Sevmeye geç mi kaldım ben,
Yada erken saati miydi zamanın?
Kaç tövbe bozdum sesin yüzünden,
Kaç kereler kendimi attım gözlerinin denizinden...
Ölmedim Sevgili...
Ölmeyi bile beceremedim ben...
Sarsıntılara sardım kanayan ruhumu,
Arsız bir yara ile savaşmaya bıraktın sonumu,
Biliyorum bir masaldı bitmesi gereken
Ben uzattıkça uzatmaya yeltenen bir masalperest
Sen yüreği üşüyen.
Şimdi sayki ayaz değil baharım,
Yaralarımı sarmaya senle başladım
Senle noktaladım aşk-ı baharı.
Hüzzam bir melodiye kaldı şimdi bütün seslerim,
Tuttum nefesimi hadi boğulsun sözcüklerim.
Farzet seni dilime dolamadım,
Konuşmayı bilmeyen yürek say beni
Unutur musun 'seni çok sevdim'dediğimi.
Şimdi hiç hesaba katmadığım bir vedayı yazıyorum.
Gözlerine adardım eskiden bütün sözcüklerimi.
Sesinle gül bahçesi olurdum
Dururdu zaman sen konuşurdun,
İsmin bile yeterdi
Yolunda gitmeyen şeyleri yola getirmeye,
Şimdi isimsizim,şiirsizim
Sessizim...
Hadi biri çıkıp desin 'sevmedin'
Bir yaza yazılan anıydı desin
Haziran güneşiydi yada kasım matemi desin
En çokta sevgiyi tanıma isteği...
Değilsin Sevgili hemde hiçbiri
Sen benim içimde en çok sen halinde oldun!
İster gözü yeni açılan bil beni,
İster isimsiz bir deli.
Yada unutacak,içinden seni atacak bil.
Değilim Sevgili hemde hiçbiri.
Issız bir dilin telaffuzu olmayan sözcükleriyle kaldım şimdi,
Kimse kurtaramaz tümcelerimi
Asrımın vebası oldu ayrılığın
Ve ben anlatamıyorum bu yüzden
Seni ne çok sevdiğimi.
Bunu derin bir iççekiş bilirken sen
ismine yeni manalar yüklemeye gidiyorum ben
Ve seni yeniden,bir daha sevmeye
Bir başıma sesin olmadan yüzün olmadan
Gözlerine dokunmadan
Yalnız başıma ben halimle seni bir daha sevmeye
Merhaba.