Kırık Düşler

Düşlerimiz vardı,
Bir kahve fincanını dolduracak kadar,
Umutlarımız vardı,
İkimiz beraber sevgiyle yaşayacak kadar.
Ne olduysa oldu,
Birden kırılıverdi,
Düşlerimiz ve umutlarımız.
Sen ansızın çekip gittin,
Ne düşlerimiz kaldı,
Nede umutlarımız.
Kırıldı düşlerimizin kanatları,
Yok oldu umutlarımızın baharı,
Sen ansızın çekip gittin,
Kara zindanlar çöktü düşlerimize,
Acılarla doldu tüm umutlarımız.
Sen ansızın çekip gittin,
Ne yaşadığımın farkındayım,
Nede nefret dolu insanlığımın.
Sen ansızın çekip gittin,
Herşey bitti,
Düşlerimiz umutlarımız.
Aşk ve sevgi kalmadı yüreğimde,
Doldu kin ve nefret yerine.
Ufulandı cam kırıkları gibi sevgim,
Kasırgaya yenik düştü,
Sensiz düşlerim umutlarım.
Hatırlarmısın?
Beraber hayalini kurardık,
Küçük bir bahçe içerisinde,
Beraber yaşamak çadır içinde.
Ben sen ve çocuklarımız.
Razıydık herşeye,
Düşlerimizle umutlarımızla,
Bir tasta yemek yemeye,
Bir bardakta su içmeye,
Velhasıl herşeye rağmen,
Razıydık düşlerimizle sevişmeye.
Olmadı,
Kaderimiz mi razı gelmedi?
Sen ansızın çekip gittin,
Beraberinde düşlerimiz umutlarımız,
Vede yaşama sevgimiz kalmadı.