Kırılan Kalem

Ben kırılmaz bir dal idim/ kayalar bağladılar filizlerime
Ezilmedim yenilmedim / ağladım arkadaş dediklerime

Külün uçuşu gibi rüzgarda/ unuttum artık sevdiklerimi
Bir bir uçurduğum martılara/ dedim yorgunluk sebebini

Artık o deniz kokusu yok / bıraktım yakamoz suretleri
Saatler kaçı vursa da yok / yok artık korkunç ezinçleri

Arkadaş; bu yaştan sonra bu şiiri neden mi yazdım ?
Dostsuz kalmak bir hayal /dostlarla yaşamak bir şüphe

'Şüphe sevgiyi öldürürse'alimin dediği gibi; unutma
Çığlık çığlığa bir ses yankılanır sarp kayalıklarda

'Suçluyu kazıyınız altından insan çıkar' ve şair
Bundan sonra burada bu hazin kalemi kırar; avcı işte...

21.10.2010 Saat : 21:18