Kırılan Kalemimin Son Yazıları

ı.
ruhumun dönüp dolaşıp konamadığı dalların gölgesinde
bir çiğ tanesi ömründe düşerken gözlerinden
bir gülün saflığında tutunurken hayata
te vücuda sığmıyordu iki koca aşk....

daha bulunmadı faili mazimin
yırtık cebimden çalındı bütün hikayem
yazılmadı hiçbir mezar taşına katilin adı
hiçbir kabirde adı konmadı ayrılıkların
daha çizilmedi hiçbir mutluluğun resmi duvarlara
yaban atıldı sevdalar
ayaklar altında kaldı umutlar param parça
kredisi biterken yalnızlığın
zamandan yiyiyorum...

ıı.

tökezlerken yalın ayak kalmış akşamlarda
dişleri keskin gözleri çakmak kurtlar üşüştü etime
vurdum duymaz sabahlara kaldı kırıntım
ve çakallar yedi kalanımı..
daha kulaklara yetişmedi feryadım
titremedi hiçbir yürek kanarken gözbebeklerim
rüzgar savurmadı daha son nefesimi
düşerken bir ağacın gövdesi gibi bedenim karanlıklara
dolunay çökerken başıma hunharca
yıldızlar düşüyordu gökyüzünden bir bir
evren susuyordu..

ııı.

anlatılması güç bir ifadenin kaygısını yaşarken yüzünde
gözlerinden dudaklarıma ilişen sensizlik sınıyordu beni
hiçbir izahı kabul etmeyen gururun
bir çınar gibi yüreğinde duran onurun
sitemlerinle dökülürken alnıma bir gece yarısı
telaşlara tutsak yüreğim yordun
vedalara yasak gönlüm solgun
bütün olmazlıkları yaşarken bakışlarında
çaresi bir tebessümün sıcaklığında
bembeyaz bir sayfaya yeltenirken kalemim
hiç bir limana sığmayan yürek gemim
zifiri karanlıklara teslim olmayan bedenim
demir atmış kör bir yalnızlığın pençesinde kıvranırken
ben bilinmez bir sona doğru koşuyorum
yalana sığının tuhaf bir duygunun sırtında..
sonra !
çok uzun yolculuklar başlıyordu hasretin bilinmez seferinde
ürkek başlangıçlar yol alıyordu durmadan
her seferde bir son başlıyordu
bir galibi olmuyordu bu gidişlerin,bitişlerin
masumiyetler tükeniyordu acılarda
kelimeler ok oluyordu sancılarda
dökülen her yaş'a bir kurban veriyordu ayrılık
tetiği şakaklarında duruyordu yalnızlık
ellerini ovuşturan zebaniler sırıtırken düşlerimde
cennet gözlü kuşlar uçuyordu gökyüzünün derinliğinde
ben yalnızca bakıyordum onlara..

ıv.

başlamadan bitti onca ütopyalar
çalınmadan sustu o güzelim şarkılar
dargın bırakıp masmavi bir dünyayı hayalimde
boynu bükük yolculuklar açtım bağrımda
terk ettim sevdalara kilit vuran diyarları
bıraktım ardımda aşka çıkmaz sokakları
gecelere sınadım gözyaşlarımı tutamadım,
tutunamadım pembe yalanların renklerine
diz çöken masumiyetlere kıyamadım..

bir yasemin kokusunda,gül yaprağında
göçerken yalın bir dille sonsuzluğa
dip not düşüyorum sadece aşkın bambeyaz sayfalarına
kırılan kalemimin son yazılarıyla...

a.a.

24/04/2009