Kırılgan Aynalar
Kırılgan Aynalarım var
İçimin en hüzzam girdabında
Baktıkça acıtan , battıkça kırılan
Kabul etmesi güç olan bir sessizlik bakışlarım
Konuşmalara küsüm
Hiç bir söz anlatmıyor beni
Ben sanki hep dünüm...
Sonrasında bulduğum biraz acıyan yanımla
Girdaba soktuğum hayallerim ..
Karası duruyorken henüz
Yeni renkler ekleme..
Gündüzün ışığı vuruyor
Kavrulurken geceler
Aynalarda gördüğüm yüze küsüm
Küsüm işte bunca yalanın riyanin içinde
Kendiyle başa çıkamayan bir çift göze hüznüm
Duası dökülüyor dilimden
Gözlerimde semanın bugusu
Anlatacakken susuyorum yine
Sustukça gömülüyorum içime
İçim bir deli volkan ,
Yaktıkca kanıyorum işte
Aynalar konuşmuyor....
Çok uzaklardan gelen bir yabancıyım
Nereden geldiğini bilmeden
Bilinmezim öyle rastgele
Sebepsiz uğramışken gönül kentine
Asılı kalmışım öylece
Ne gidebilmiş ne de kalabilmişim işte
Aynada ki suretime kızgınım
Benliğinde yok olan ruhuma
Kahreden şu yalnızlığıma
Konuşsa neler anlatacak lakin
Kırılgan anılarım tozlu aynalarında ...