Kırılma Noktası

Ruhun mabedini geçebilsek derin sevdam
Yılların beyaz gömleği üzerinden
Delilik bu
Kalbimiz vurmuş
Vurulmuş umut adında kuşlar

Sevgili dileklerin kuş tüyü dökülse
Kanatlarımız uçmayı haylidir unutmuş
Alnımıza ökseli ilk kurşun
Hayallere dağılmış
Mavide kaybolmuşuz

Ah o hipnoz gözlerini bıraksan
İçinde geçmiş içinde giz içinde sınırsız uyuyabilirim

Şimdi kal desem kırılır zaman
Gökyüzü katman katman değişir

Ben'de hassas yaşamak uygun haliyle
Düşüncede gömülerek evrene
Ölçüsüz karat elmas taşımız
Ve biz mücevheri inancının müritleri
Masum kaç telaşın nemi birikmiş parmaklarımızda
Yanmışız yüz yüze yağmışız kara

Ne sana kızgınım ne kendime

Yağmurları ödünç alsak iklimlerden
Tunç gecenin zirvesinde kar
Donuk tebessümlü duruşuma aldırma
Çatılmasam geleceğe
Düşünce hızında koşsam sana
Ama benim uçuk renklerim var

İyisi mi yepyeni gitsen
Omuzlarından inince kızıl akşam
Sesinin çatalından ayrılık alkış kıyamet
Hayat böyle hep aynı melodram

Son taşa -yaşasın aşk- hiç yazılmadı
İzlerin mor ya da fikrin atlas
Atla hadi gezegenimden
Sonsuz bir düş

Adından aksarken sevda
Son kez kaybolurken çok
Duyulmayacak -oysa seni- dediğim
Kallavi bir yalan
Hadi bit