Kırk dört Dudak Darbesi

ayrılanların zabıt kayıtları
suçumuz kalbimizi temiz tutmak

biraz tekila ve sessizlik kültürü
bazı sözcüklerini öpüyorum gecesinden
unutabilelim diye yontuyorum bu sayfayı
bu ben değilim, sen de o değilsin
çirkince konu mankenleriyiz, ucuz vitrinlerimizde
ne lazım, biraz dudak, biraz pelteleşmiş sanrı
onun için değil mi kopardığımız her yaprak
unutalım diye üremekten usanmayan uğultularımızı
marifet, karanlıkta da duyabilmek, kuşların kanat seslerini

darp izi yok, sözcük izi yok, unutturmaya meyilli bir cinayet

cumayı duvak yaparsın kendine
pazarı sevişememe sıkıntısı
geriye bir beyaz kalır günlerden
kabuk ağlar, kabuk ağlar
ki
sağırlaşıp, en çok duysun diye

acıya basmadan yürüyebilenlerin hayalciliği
tüm siyahımızla gülümsüyoruz, gömerek dünleri

parmak kaldırıyorum bu aşkı bilememek için
ihtiyar saatler ayrılık arasını gösteriyor
-Perşembe saat dörtte neredeydiniz?
-ağlıyordum hasretle
-hasretle şüphelisiniz

kırılmalar kırılmalar, bazen ve bazen
siyah bazen güzeldir, bazen çirkin
bazen yalnızlığımıza kadar iner simsiyah bir arzu
sütyen sokağı - kırgınlıklar apartmanı
olağan bir hayal randevusu işte

-jüride kimler var?
- kim seçecek gözyaşlarının en gerçeğini?

aç yaranı, iç yaranı
zabıt altında olsun bütünümüz
kaç gere öptüğünü sayma sakın
çıkmaz ruhundan dudak izleri

yalnızlığımı sevebilirsen sevebilirsin beni de
o zaman eski yokluklarımızı yeniden örebiliriz,yine tek başımıza

biraz tekila ve mayalanmış ıstıraplarımız
bazen tek istediğim kırk dört dudak darbesiyle boşluğumu yırtmak