Kırk Düğüm

Şimdi arafta kalmış cansız çocuklar söylesin,
Günahkâr çığlıklarını sapladığın duvarların rengini,
Kaç bıçak darbesi yedin karnında gecenin,
Elleri kanlı, cana değer biçen Azrail'i
Görse o kara gözlerin,
Çizerdi tuvalsiz hayatların üstüne resmini.

Hangi masaldan çıktın geldin sen,
Dudaklarının kırmızısında saklanan şehveti,
Kaç aşksız sokakta her parçasını esir bıraktın.
Sırtında durur sevdiklerinin açtığı yara izleri,
Sen ihanete gebe bir kadındın.
Sevdaya köle olurken içten içe,
Geceleri sabahlara dek yalnızlıktan ağlardın.
Seni anlayamazdı senden başka kimse.

Annesini masada bırakan kanlı bebekler anlatsın.
Hayatın en acımasız hikâyesini sana,
Zevkine esir kırk düğümlü uçkurların,
Kaçı düğümlenmiştir ki hayra,
Dumanı kalır geriye günahkâr ruhların,
Sigarasına sarılan günahlarından geriye,
Ortak koşarlar seni ihanetlerine,
Ama sen onlara uyma,

Şimdi sana fısıldasın şarkıları,
Arafta kalan seçimsiz çocuklar,
Sen yanarken kendi derdine,
Bir kız gözleri dalmış bakar,
Elleri karnında dururken,
Bir adam sarılır ona,
Eser yokken samimiyetten,
Cehennemde bir kadın üşür,
Masumiyetine boyun eğmeyenler,
İhanetin şehvetinde ölür.