Kırk Üçüncü Basamak

Merhaba demedim bu sabah aynaya,
Tıraşımı küskün oldum, konuşmadım,sustum.
Kızgınlığım arttı da arttı,
Bakarken alnımdaki daha da derinleşmiş çizgilere...

Her zamankinden fazla belirliydi sanki kader çizgim
Bugün ne olacak..., yarın..., sonraki gün...,ve sonraki gün...?
Aldırmıyorum artık... aklar düşmüş sakalımı keserken,
saçlarımın beyazlığına

İçtiğim kahvenin kırk yıl hatırı bitmiş,
Kırk bir kere maşallaha ihtiyacım kalmamış,
?Yaş otuz beş! yolun yarısı eder? demiş Cahit Sıtkı Tarancı
Sayısal olarak senden fazla Cahit Sıtkı Tarancı,
gözlerimin altındaki mor halkalar.

Kırk üç basamak çıkmışım ömür merdiveninde...
Her bir basamakta anlamlı ayak izleri...
Biliyorum gelmeyecek o gençliğim,
İşte aynadaki yaşlı gözlerim...

Onlar bana bakıyordu sanki
?ne haldesin şimdi? dercesine...

Benim onlara verebileceğim bir cevabım bile yok
Keder içerisinde bakmaktan başka aynadaki aksime
Her ?Azrail kınası? görünce şu saçlarımda
Yaklaştığımı biliyorum gittikçe ölüme

Keşke verseler bana yeniden gençliğimi
o zaman daha bir doyarak yaşardım o anları
daha bir neşeli olurdum daha başka birisi
doya doya yaşardım gençlik sevdalarımı...

Ama farkındayım geri dönemeyeceğimin
Görüyorum o gençliğimin göçüp gittiğini
Sadece ?keşkeler de? kaldı o yaşlarım,
Artık 43. basamaktayım...