Kırkikindi Yağmurları
İnsan olmaktan yoruldum
Uzak dağların başında, ulu bir ağaç olsam
Sedir, göknar, çınar, kızıl çam farketmez
Kırkikindi yağmurlarında umarsız yıkansam
Günlük yaşamın direttiklerinden
Dünyada yerini bulamamışlıktan
Aşk karşılığında talep edilenlerden
Taş üstünde taş, baş üstünde baş koymayanlardan
Uzak olsam
Dallarımın arasından esip geçse
Çocukluğumun ve gençliğimin hayırsız rüzgarı
Yalnız, sessiz ve dimdik ayaktayken ölsem
Bütün ağaçlar gibi
Toprağa karışsa yapraklarım
🙂
Nur-Nurhan
Han türetmişim niyeyse🙂
Sevgiler..
Abidin Bey'in son şiirine benze yakınlıkta,
Dostlar sıkılmış insanın insana ettiği eziyetten,çokta haklılar..
Aslında ben de siz gibi düşünüyorum..
Hiç olmazsa bir kaç vakit istediğimiz gibi istediğimiz yerde olabilsek,
Kutlarım Sevgili Nurhan..
Sevgili arkadaşım şiiriniz çok güzel bir iç döküşü idi. çok beğendim.Herşey gönlünüzce olsun. sevgiler.