Kırkyama Sevda

Mutluluk ahengine boyanır ruhum
Eteklerime takılır hüzün
Silinir rengim,
Siyaha çalar umut...

Dikiş tutmuyor artık
Solgun, kırkyama sevda
Acıya sürgün verir bir selvi
Nadasa bırakılmış, sönük toprağımda
Yanık umutlar büyütürüm.

Kadim dostum yalnızlık
Usulca sokul koynuma
Yüreğim ezelden ahraz
Tut avuçlarında serçe bakışlı yüreğimi
Yağmurumda ıslanırsın , sırılsıklam

Yastayım...
Dul kalmış bir şehrin yetim kızıyım
Sokak lambasıyla şiir düşer kalemime.
Gece karanlığına sergi, buz tutmuş yüreğime
Çakılır sokak sokak kaldırım taşları

Şimdi...
Sussun zaman ve kan tutan iniltisi
Karanlık... vedanın habercisi
Ey Şems! doğ gecemin yamacından
Haydi eritebildiğin kadar erit beni.

31.07.2009


"Şiirime yorumuyla güzellik katan sevgili dostum Züleyha Özbay Bilgiç' e sonsuz teşekkür ve sevgimle..."