Kırlangıç

Sisli bir şehir düşerken güne

Ayazında soğuyan ellerim var 

Biraz sakin gibi düşlerim

Hırçınlasmadan bugusunda tenimin 

Bir şiir yazarım belki 

Üşürken yüreğimin buz tutan karanlığında

Bakışı serap çöllerinde

Uzansan tutamazsın kanayan ruhumu 

Ben şaşkın bir cemre 

Nereye düşersem oradayım 

Bir tren garında kesişir yolum 

Yolcular geçip gider 

Ben kalırım

Derken göçebe kuşlarda konup göçerken 

Islanan göz bulutlarımla yağmur olup yagarım 

Lakin yine de ıslatmaz kavrulan çöllerimi 

Neden bu kadar özlenirsin bilinmez 

Ben sadece kirpiklerini çizerim 

Tüm hayallerime 

Ve sonra hayallerim baştan aşağı sen dolar 

Üşüyen bir şehrim var hep çıkmaz sokaklarım 

Kendimi arar dururum 

Sende kaybolmuşken bedenim 

Bir çiçek açar sonra şu bozkırın tepesinde 

Umut tohumları döker toprağa

Güneşe dönerken yüzünü

Ben yine seni ezberlerim

Seni yazarım bildiğim tüm şarkılara 

Şehrim sen olursun

Ve bir kırlangıç havalanır 

Kanatları sevda yüklü

Ulaşırsa ovalarına 

Al avuçlarına 

Dinle bak ,

Çırpınan yüreğinde sana adanan özlemlerimi ..