Kırlangıç Kanadı

İz bırakarak yüzümün koyaklarında
nice baharlar geçti
dokun bak, kırlangıç kanadı her çizgi...

Sahi
gamzelerimi hanımeli ne vakit öptü
bildim.
Kısaydı gelinciğin ömrü
saçlarımda papatyalar, bakışlarımda hercai söndü...

Karpuzun kabuğunda yelken
yüzümde güneşin elleri açıldım denizlere
tuzunu sevdim.
Yakmıyordu o vakit

martılar sesimi öptü kıskandı deniz
bir avuç kumunu verdi
yaz bitti...

Önce dallarımı eğdi hazan rüzgârı
döküldü yapraklarım birer ikişer
kuru bir ağaç gövdesiydim yağmuru bekleyen
kirpiklerime kar değdi

zaman sesimi ilikliyor toprağa
yakındır göç mevsimi...