Kirlendik Çocuk

"Bu dünya kimsenin tekelinde değil.!"



Kaç ölüm çocuk
Daha kaç ölüm
Vebalini yükler ki insanlığıma.?
Acılar boynuma dolanırken ip gibi
Ar(l)anan yüreğime düşen ateş
Kör kurşun gibi bağrıma saplanan acı
iliklerime kadar inen imansızlık
Ellerimi uyuşturan yoksunluğun
Gözlerimi körelten hırs
Dolmayı bilmeyen cebim
Sofraya konulan çeşit
Mideye zıpkın olup saplanır mı bilmem ama.?




Ne çok özlemişim çıkarsız
sevmeleri
Evlat acısıyla sınanmamış bir anayı
Ölümsüz geçen günleri
Vicdan sorgulayan insanlığı
Savaşsız geçen günleri
Özledim bee çocuk.!




Omuzlarımı düşüren vebalin
Boynumu büken çaresizliğim
Yüzüme düşen gölgeler büyüdükçe
Gözlerimden düşen insanlığa ağlıyorum




Affet çocuk.!
Gülüşlerini ve güzel günlerini çaldığımız için
Ulu yüreğine, masum bakışlarına sığınıyorum
Akla bizi tertemiz dünyanda
Kirlendik çocuk...