Kirli Beyazdı Renklerimiz
(Ve o kadar bulanıktı ki sular.)
Sularda aynalar buğulanır...ken
Vakit,erkene çok geç kalmışken,
Yanılıyordu .
Elbette,bilmeden...
Kimbilir bu, kaçıncı ülkeydi sığındığı?
Kaçıncı yoklamaydı, yok yazıldığı?
Aynalar da yoktu ki artık sularda.
Yoktu ki yüzüm
Ne aynalarda.
Ne anılarda.
Sadece varmış gibi görünürdü,
Sararmış o kayıp sayfalarda.
Sessizliğinde yalnız aynaların,
Boğulan her yaprağında ağaçların,
çoğalan çığlıklarında,belki de hayatın,
Yansımam kalmamıştı,
İnan kalmamıştı,
O bildiğimi sandığım zamanlarda.
Yokum,yokmuşum gibi dedi şair....
Kalemi tutan kimdi?
Mektubu yazan kim?
Olmayan mektubu yırtamazdı,
ve koparamazdı, saçlarını
Özlediği o aşk adına.
Okyanuslara dalamam diye haykırdı.
Uykuyla uyanıklık arasında.
Yaşı geçgin ve bir zamanlar bir o kadar da genç bildiği
Şehrin vapurlarına
Seslendi sonra..
Gençliğini gördü.
Oturan, sıralarda.
Sırlarda....
Küpeştelerine geçti,dolandı
Kaptanla sarmaş dolaştı .
Gülüştüler...
Martılar hatırladı onu,
Simitlerini.
O ilk duru aşkı hatırladı,
O masum su.
Suya fısıldadı sırlarını...
Balıkların hepsi sarhoştu o akşam.
O ve kaptan.
Ve boşalmış o şehir vapuru.
Tüm gece,
Dalgalarla birlikte,
Adı istanbul olan o yabancı şehrin kıyısında
Tanıdık ve tanık olanlarla birlikte,
Şerefe kaldırdılar kadehlerini.
Anısı kalmış o son gençlik hevesinde
Takılı kalmış gözleriyle
Ağladı,ağlamıştı,ağlayacaktı...
Sevmişti, sevecekti...
Ve sonra anladı
Yalnızlığını...
Kanadı kırık iki kuş uçamazmış ?
Öyle demişti birileri..
Uçamazlarmış ? diye yeniden mırıldanırken,
Zaman uçsuz bucaksız derinliğine sakladı yaralarını..
10 Ekim 2009
Uzun bir şiir gibi görünsede akıcılığıyla sanki iki dize görünümünde olan dizeler👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍kutluyorum.
KANADI YARALI KUŞŞ UÇMAZZ EVETT DOSTT YÜREĞİNE SAĞLIK MÜKEMMEL DİZELER İÇİÇN YÜREĞİNİZE SAĞLIK DOST DERKEN GÖNÜL KAPISI ADINDA EKLEDİĞİM DÖRTLÜĞÜME BÜTÜN DOSTLARIN BİRER DÖRTLÜKLE KATILMASI DİLEĞİMDİRR SAYGILAR DOST
Balıkların hepsi sarhoştu o akşam. O ve kaptan. Ve boşalmış o şehir vapuru. Tüm gece, Dalgalarla birlikte, Adı istanbul olan o yabancı şehrin kıyısında Tanıdık ve tanık olanlarla birlikte, Şerefe kaldırdılar kadehlerini. Anısı kalmış o son gençlik hevesinde Takılı kalmış gözleriyle Ağladı,ağlamıştı,ağlayacaktı... Sevmişti, sevecekti... Ve sonra anladı Yalnızlığını... Kanadı kırık iki kuş uçamazmış ? Öyle demişti birileri..
Uçamazlarmış ? diye yeniden mırıldanırken, Zaman uçsuz bucaksız derinliğine sakladı yaralarını
yine çook derinlere dalmış duygular
yaşamı ümidi ve acıyı harmanlamış dizeler
iz bırakmış gönüllere
tebrikler
BEDENDE CAN OLMAKSA HER ŞEY BİZ BEDENE SUR ÇEKTİK VE ... BEDENDE YOKTUK AlDIK CANIMIZI DİŞLERİMİZE KUTSI YOLCULUKLARA ÇIKTIK...
dizelerin ald benı gülgün kardeşim...dünyalara bedel yüreğin hiç susmaso,,
Bu tür bir duygu bana bir romanın tanıtım sayfasını anımsatır. Suya eğildim suda kendi yansımamı gördüm. babamın hiç yansıması olmamıştı. Babam kendine zarar gelmesin diye hep çekinmiş her olaydan uzak bir yaşam sürmüştü... Kişilerin yaşadığına ilişkin en iyi belge yaptıklarıdır. Bunu köşe yazımda Zeus'un heykelini çalan adamın ölümü göze almasındaki tek nedenin " Beni öldürürler ama beni artık asla unutmazlar!" sözüyle açıklamıştım. "Sessizliğinde yalnız aynaların, Boğulan her yaprağında ağaçların, çoğalan çığlıklarında,belki de hayatın, Yansımam kalmamıştı, İnan kalmamıştı, O bildiğimi sandığım zamanlarda." diyen dizeler güzel olduğu kadar Zeus heykeline tapanlarla onu çalıp ölümü göze alan adam öyküsüne uygun düşüyor. Ateş olup oylumun kadar yeri yakmak bile bir yansımanın varlığıdır. Tebrikler sevgili şair.