Kirli Mesire

Birbirine bakışıp duran iki çift göz
İçlerine düşen haikikiz köz
Yananlardan en önemlisi öz
Bu duruma ne gerek söz

Kendileri kendilerinden başkalaşır
Emanet bedenleri karıncalaşır
Karıncalar birbirine yapışır
Büyük istekle çıkartılır çamaşır

Baldan mı tatlı yaşadığın şevkin
Günden güne kararıyor ruh halin
Neyin hayalini kuruyorsun gelinliğin
Eğer önemi yoksa bakireliğin

Neyden medet umuyorsun oyndıkça bu kötü oyuncağı
Nasıl tat alıyorsun apaçık gördüğün iki bacağı
İradene hakim olmadıkça yükseltirsin oturduğun salıncağı
Düşersen kırarsın emanet ayağı

Kirli mesirelere gönderilmiyor her ruhu üflenen
Ama o yolu seçiyor nefsine yenilen
Bu yoldan azdır geri dönebilen
Biri cezp avcısı diğeri cezbeden