Kırmızı Glayörler Konuşmadı Derim

Aşk üzre bir nefesti
Kuluçkası bozgun
salon kalabalığına söylenmemiş
seyircisiz ve kavalyesiz danstı
sade şiirin anladığı dildin sen
benim anladığım


ruh halim
yavaş bir salyangoz sürüncesi
dönerdi şehrim moloz artığına
tümsekte seken aşkın
esir alırdı iç sesimi
silinirdim yavaşça silüetinde
adresi kayıptı sevda

say ki dört yöne dağıtmışım benliğimi
çağıran kuş kanadımdan
çeperimdeki hayalin huzuruna
dikilirdi dalgınlığım tek söz etmeden.

gölgelerde işaretli sorular
hissettim cevap diken ucunda
anlayıp anlatamadığım aşk
kovalar düşmeyen cemresini
ki bahar onun eteğinde
tezecik açan kar çiçeği

verdi yine morfin iğnesi gibi
keçemsi sarhoşluğunu dilime pelte
bir dişimi daha çektirdi sıkımlar
saçta sek sek oynatan
başta ünsüz harfleriyle uzayandı sevda

üstüme gelirdin üstüme
kapanmayan
yaralarla
imlası okunmamış cümleler
uyanırdım yalnızlıkta seherle dirilmişim
aşk çıkmazında sarhoşça ayaklarla gezerdim

ya işte gönül
burada unuttu yar bizi
kayıp göçmen kuşları gibi
yolumda kilometreler
binlik destede dizildi
yine de gidelim
ki bir bakışa otuz yıl beklemiştim
yine
yine de gidelim artık takatimin
son kertesindeyim

bir buket çiçek alıp gidelim
bakmazsa o yar
söyleyeceklerimi
t/açyaprağına kırmızı kırmızı
doğrayıp anlatalım ahvalimizi

yine de sevmez ise
glayörler konuşmadı derim

20şubat10