Kırmızı Tüylü Kuşlar

"kırmızı bir kuş tur atıyor gökyüzünde
aynı renkte bir sürü kuş içinde
camlar açık, umutlar ayık, bir hal var bu evde..."

az sonra içeri giriyor kırmızı tüylü kuş
odalarını geziyor evin birer birer
bir ara konup yere s/essizce yem yiyor
rüya âleminde kuşların rengi, kahveden kırmızıya dönüyor


yine gri bu sabah bulutlar
sen karamsarlık desen de, kente yağmur yağıyor
bende fırtınalar, sende suskunluğa dönüşüyor
sevse de insanlar birbirine hep yalan söylüyor
bu âlemde sevmek, gizliliğin adı oluyor

şu sensizlik yok mu, senin içinde?
yüreğime bir beden büyük geliyor
vazgeçsem diyorum, unutsam her şeyi
sensiz yollar ruhuma uzun geliyor

hükümetin önünde bir deli
yine aynı şarkıyı söylüyor
kanım çekiliyor, akşam da renksiz
bu şehirde şafak geç söküyor

caddede büyük bir kaza
yüreği ezilmiş diyor bir adam
yerdeki yaralının
olan olmuş bir kere acele etmeyin
yürek oyunu şakaya gelmez ben dedim

yürüyen ölüler görüyorum bu şehirde
hepsinin yırtık bir mendil var cebinde
yaşları sayılmıyor, kırışıklıklar var üzerinde
hangisi gerçek, hangisi düş ben de bilmiyorum

kırmızı tüylü kuş havalanıyor yeniden
ötüşlerinde ezik yüreklerin ezgisi var
ben en güzel gerçekleri rüyalarda görürüm
bu kuşun sesinde bir güzellik var

gökyüzü yeşillenmiş bu gece
yerlerde mavilik var
sen rüya desen de, gerçeklik payı var
bendeki huzur sende, acıya dönüşüyor
çok sevenlerin âhı da büyük oluyor
bu âlemde aşkın bir karşılığı bulunmuyor

yerdeki yüreği almaya bir grup kuş geliyor
biraz nem var havada, bu ölüm göklere d/okunuyor
sevdayı yıkamaya hiç kimse gelmiyor
kuşlar kırmızı kanatlarını aşksızlığa geriyor
kıpkırmızı tüyler bir yüreği örtüyor
hep hayat dileyen şehir, yürek ölümlerini bilmiyor

aşka şahit kırmızı kuşlar yürek dolusu uçuyor
aşka şehit, sevdalı bedenler ölümlerini görmüyor

yüreği taşlaşmış adamlar kalıyor geride
ardına bakmadan, taş parkeler üzerinde

bu şehir...
bu şehir her şeyi hızlıca yaşamaya devam ediyor
kuşlar ve aşklar soğuk taşlardan titriyor
bu şehre bahar bile geç geliyor