Kırmızının Katili

serkeş gül dikenlerinden çekmişliğimden

günahını ellerime sardım

narin mevsim kırmızılarının

iğde kokusuna sırnaşığım ki sormayın

üstüm başım günah kokuyor

yanma korkusundan değil kokumu gizleyişim

cennet yakan bir busenin

intihar kokusu sızıyor damarlarımdan

bundandır kırmızıya meylim

ellerim duygusal bir katilin elleri

toprağını rengarenk çiçeklerle bezedim

uzak diyarlara davetkar hayallerimin

her gece

göze alınmışların bedelini ödüyorum

yusuf'un kuyusunda

zöhre yıldızına sorun

suyu suyuma karışırken günahlarımın

canözümden yastığıma varamayan yaşların

güncesini tutuyor nicedir tenim

tanrı katında hükmü belirsiz

bir kader isyankarıyım

doru atlara benzer sözlerim

gem tutmuyor sitemkar dizelerim

cüretkar şiirler dizdim

bir bir yıldızların yerine

yağmur tanelerini imgeledim

beyaz bulutlar içinde

ve günışığına gölge dokudum kalem ucuyla

kırmızısını saklamak için gökkuşağının

gündönümünden düşerken ilk yaz

susacağım

kırmızısından mutluluk tarifini alamadığım

gelincik yapraklarının

kararan uçlarına sorsunlar beni