Kırmızıya Düştü Aklım

Yollar suya,
eller buza kesti.
Umutlar yol oldu
yollar kırmızı.

Hiç kimse sevmedi yolları ben kadar.
Bozkırları kimse özlemedi.
Yarasalar gözledi gölgemi.
Sen gelmedin.

Kırmızıya düştü aklım.
Aklıma kan düştü.
Gülden değildi damardan akan ve
ben, bana düştüm yollara düşer gibi.

Beklemek,
umarsızca olsaydı, olurdu dermanı elbet.
Umutsuzca beklemek,
kahır mektubu okur gibi,
aklına düşürür harfleri,
sökersin alfabeyi bir günde.
Öğrenirsin sayıları.
Çizik atmayı öğrenirsin takvime.
Ama hep şaşarsın
ikiyle ikinin toplamı neden dört diye?
Akıl yenilir,
yürek serilir kırmızıya.
Uzaklardan bir türkü duyulur.
?sen gelmez oldun?

5 Kasım 2009
Hala izmir