Kırmızıyı Sevmiyordu

Bir bebek ağladı
Cinayet koktu yer gök
Ateş kusan dillerden
Lavlar aktı yayıldı
Tüm evren çıldırdı bağırdı
Lanetlendi karanlık
Tarih öncesi yaratıkların
Masumiyeti bile yetmedi
Vahşetin leş gibi nefesini kesmeye

Bir kadın inliyordu
Kirletilmiş bedenindeki cenin kıvranışlarına
Çok uzak çok ırak bir yerler de
Kan rengi vahşet çiçekleri açıyor
Köklerinde günah tohumları

İnsanlar feryat ediyordu
Başka insanların çirkin rezil gölgelerinde
Çıplak ve aşağılanmış

Ah zalimler!
Ah sefiller!
İnsan değiller!

Gök kubbede siyah bir suskunluk
Hani Süpermenler?
Amerikan flimlerinin sahte kahramanları
Kara gözlü bir çocuğun
Bakışlarında kıpırdayan ümit
Hani nere de?
Dinsel öykülerin mucize asaları

Belkide masaldaki peri kızı
Dokunsa sihirli değneği
Üç dilek hakkı olsa dünyanın
Kara gözlü çocuğun gözlerine yıldızlar düşse
Dilese
Ah!
Bir dilese istese
Ana babasının cansız bedeninde
Yeniden yeşerse hayat

Üç dilek
İnsanca yaşamak
İnsan gibi sevilmek
İnsan olarak büyümek

Yok dedi çocuk
Yok, yetmez daha çok dilek hakkım olmalı
Mesela ateş olmasa
Atomun mucitleri doğmasa
Zehirli okları fırlatan yay
Kurşun, silah, namlu
Tüfek icat edilmese

Kırmızıyı sevmiyorum dedi
Çünkü kanıyor kırmızı
Parçalanmış cesetlerde pıhtılaştıkça kararıyor
İnsanı insana kırdıran mahlûkların gözlerinden
Kızıl irin akıyor
Kırmızıyı sevmiyorum
Kalbimi bin kez öldürüyor

Sonra sustu
Ne yazık ki kurşun icat edilmişti
Minik bedeni sarsıldı
Gözlerinden yıldızlar akmaya başladı
Aktı aktı aktı

Süpermen
Mucize asa
Sihirli değnek
Peri kızı
Hani neredeler?
Daha dileklerim bitmedi ki

Barış
Huzur
Özgürlük
Ah insan!
Ah ölüm!
Ah zulüm!

Kurşun icat edilmişti
Minicik kalbine gömülmüş çocuk ölmüştü
Kanı akmadı
Kırmızıyı sevmiyordu.