Kirpiklerinin Kıyısındayım...

Sen gidince bende biterim sandım,
demekki gitmemişsin,her an seni yaşamaktayım.
Gözlerin hala konuşuyor gözlerimle,
menekşe düşlerim geliyor aklıma.
Islak bir gül uzatıyor ellerin,
susunca masum bir çocuk oluyorum aslında...

Sen hep gittiğini sanıyorsun,
oysa gitmedin,bir çocuğun düşlerinde yaşıyorsun.
Öyle derin ki tutkularım,
bir rüyadayım sanki gönlümün hiç göremediği.
Okyanusların yelkeniyim rüzgarlarda dalga misali,
bir bestenin yazıldığı romantik şarkıdayım.
Balık olmak istiyorum kirpiklerinin kıyısında,
yok yok,,,bekle biraz...
Seni şiir gibi anlatan bir şair olmalıyım aslında,
bir ressamın bakışlarında seni çizmeliyim.
ve şekil vermeliyim bir heykeltraşın çizgilerine.
Martılar uyurken gelmeliyim aklına,
aşkı aşk gibi yaşamalıyım teninde...

İnce bir keman teli çağırmalı sessiz çığlığımı,
tüm çiçekler kokularını sende toplamalı.
Gökyüzü senin için gülmeli bu defa,
son defa sana herşey beni anlatmalı...

Ne zaman anlatsam yağmurlara kendimi,
her defasında avuttum benliğimi,gözyaşı kuruttum.
Birşeyler alıp götürüyor tutsaklığın sanki,
güneşin en yakıcı saati yalnızlığımı sorguluyor.
Astım düşlerimi en kırılgan bahar çiçeklerine,
duygularım en hassas terazide tartılıyor.
Baharı görüyorum gözbebeklerinin içinde,
tenime dalga dalga saçlarından yakamoz düşüyor.
Hayat veriyor varlığın,gülüşlerin sımsıcak,
bastığın her toprakta yokluğun ekleniyor...

Alıp başımı gitmeliyim diyorum bazen,
ama sensiz nasıl yaşanırki uzaklarda.
hesap sormaz mı gözlerimizde kayan yıldızlar,
baktığın bütün yapraklar darılıp kurumaz mı ?
Kalbimin çukurunda birikir bir nehir,
suskunluğum fırtına sonrası durgunluğum olur.
Alır götürür rüzgar hayata dair ne varsa,
sessizliğim gider,sessizliğim durur...

Hayallerim denizlerin incilerine takılır,
dalgalar,adını bilinmez sahillere uçurur.
Küçük bir limanda bulurum kendimi apansız,
bakışlarım bir balıkçının ağına takılır.
Oysa bildiğim bütün renkler,
gözlerinin buğusunda aynı durur...