Kış

Gittin ya sen,beni bıraktın ya,
Bu yüzdendir,artık daimi kıştayım,
Hava hep kapalı,bedenim üşüyor,
Tek bedenim olsa keşke,üşüyen ruhumda,
Evet,doğru olmasına doğru,yastayım,
Doğru,kalbim eski ritminde atmıyor,
Sor kendine şimdi işte ben mutlu muyum?

Kar yağıyor yaz gününde,dünya ters yüz,
Nefes alışım veya buz gibi kalbim değil,
Beni bu kadar,senin yaptığın kadar korkutan,
Artık gelse bile razıyım,ayrılık mevsimi güz,
Bembeyaz ölü toprağı altında beni tek bırakan,
Kardelenler içinde anımsa,hatırla acıyla beni.

Buz tutmuş sevgi gölünde,kıyıya bak,
Göreceğin kardan adam,ben olacağım,
Sen ise olacaksın bunu bir an bile,anlamayan.

Bugün kış,yarın kış,her zaman bana kış,
Sana da bu virana gönlümden büyük bir alkış,
Hak ettin bunu,cesaret,duygusuzluk işi,
Zor gülüm zor senin yaptığında,çok zor,
Beni teslim etmek kara kışa,
Hep tenimde olan yakarışa,
Yahu sanki suçlu benim...
Sende değilsin ama suçlu,
Tek suçlu masum hazin kış.

Belki,keşke,yine;bana ifadesiz kelimeler,
Şimdi beklemiyorum seni,dönmeni,
Bıraktım kendimi,karlar altında,
Tek umudum,onları eritebilecek,
Gerçek,çıkarsız,saf bir sevgi,
Senin hep bana oynadığın gibi.

Fakat anladım şunu sayende teşekkürler,
Yalancı bahar yaşayacağıma,
Yaşarım kara kışı,daha iyi,
Buz tutsa da sevda yüklü gönüller.