Kış Güneşim

Siyahi ayrılıklar ülkesinden firar ettim bugün
Kaçışım en çok gecenin canını yaktı

Gözümün gördüğü her yerde bir ışık doğardı bir zamanlar
Nereye baksam parlardı ay bulutların ardından
Karanlığın başını ezmişti kış güneşim
Papatyalar solmazdı bu şehirde
Güneş üzerlerinden çekilmediği sürece

Solgun solgun bakmazdı aşıklar yosun tutmuş ağaçlara
Adını kazımaya kıyamazdı sevgililer masum dallara
Koyu bir nehir akardı bu caddede önceden
Ve hiçbir sandal geçiremezdi insanları üstünden
Aşıklar köprüsü işte o zaman beliriverirdi
Sallanırdı rüzgarda bir o yana bir bu yana

Gariban kuşlar her sabah öterdi penceremin köşesinde
Yağmur damlaları ıslatırdı saçlarımı
Ben hep sallardım saçlarımı bir o yana bir bu yana
Ağaçların yaprakları bile öyle savrulamazdı
Ta ki onu görene kadar gözlerim
Allah'ım bu nasıl bir güzellik ?

Şimdi güzelliğinin değdiği her yerde bir heyecan bir telaş
Cennetin her kapısı ardına kadar açık
Güneş batmıyor bu şehirde
Güzelliğinin ışıltısı yıldızları gölgede bırakmış
Güvercinler avluda yem toplama yarışında
Ve sahip olduğum tüm rüyalar
O güzelliğin avucunda...