Kış Mevsiminde Yaralarım Bahara Kalır

kıyı şeridi hayata benzer
ya denize savrulursun yada karaya vurur yelkeni
ölümü düşünürüm senli kıyılarda

ne olursa olsun
yinede kendimi yitirmedim
bir senden birde gerçekliğimden vaz geçmedim
ne kadar kıyıya dalgalar vursada yüzüm s/olmadı
iki yüzüm bahardı senli yıllara

yaralarım isyana davetti.
hep öyle olur ya
acıya gülebilmek kadar sabır dolmuştu k/oynuma y/atan

içim k/anarken akşamların sokak kaldırımında uyur gezerdim
sokak lambaların loş ışığını yutarcasına gözlerim doluydu
sokak kaldırımlarında köşe başlarında
hep sen bekler görünürdün
ki
sana olan sevdama mecalin kalmazdı

isterdim ki
yaşarken hatta severken
ne keşkelerim nede olsalarıma kalınmasa
gerçekliğine yaşa yaşabildiğince,

bir filmin aktif iki kahramanı gibi
cesaretle rollerini oynayabilmekti
koşabilmekti
uzun yaşam maratonunda

kıştan kalma evlerin saçaklarında donan buzullar sarkıyordu
aklıma geçenler ya güneş doğmazsa
o buzullar eriyecek mi ki
yoksa gelen gidenin üzerinde korkuluk gibi kalacak mı
hep düşünür olmuştum kış mevsiminde

bir masal anlatsam
destansı bir aşkın vaz geçilmez öyküsünü
canı gönülde dinlesem
sonra sen dinlediğini anlatsan
belki diyorum dünyanın en mutlu insanı olurum
o da bir kış mevsiminde

ikimizde divane aşıklar gibi düştük yollara
bir akşam vakti yanan tüm ışıklar tepemize gelse
gölgelerimiz görünmezsede
tek vucut oluruz hayal dünyasına b/akarız

hayat sen çok fenasın ki
beni yeni rüyalarımla hancı başı
kral sarayında kraliçenin bekçisi yapma
ne belli sultan aşkı bana vurulursa
vay halimiz mıstığın haline dönerse kırılır gönül bağları

hayat bize yaşama şansı vermezdi
sevgili...
kış mevsiminde yaraların bahara kalır

01*02*12*Karataş