Kiş Ve İnsan

Bembeyaz bir kefen örtmüş yeryüzünü
Gömülmüş toprağa canı çıkmadan
Gökyüzü bile bayaz,yutmuş sözünü
Masmazvi yüzüne bakmaya doymadan.

Yazdan kalan bütün hatıralar silik
Herşey boğulmuş beyaz karanlığında
Hayata vurulmuş mühür misali mat
Yazık,bu küs oyununda insan yenik.


Kör olmamış yine göremiyor gözler
Göz kapaklarında bembeyaz bir çift el
İlikleri donmuş ağaç yazı gözler
Bir fena istilada ak çamurdan kuru sel