Kısa Yol Hikayesi

evet sevgili gönlüm

adım kadar eminim

anlaşılan o ki

bundan sonra 

yalnız varacağız son durağa 

belli oldu

ne buraya aitiz

ne buraya geldiğimiz yere

ne de başkasının güzergahına yoldaşız artık

öyle kalsın boş ver 

hayata ve kalanlara sımsıkı bir cevap olur belki

yokluğumuz söyler yüzlerine bir ihtimal

zamanında onlara verdiğimiz değeri 

belki özlerler belli mi olur hı ne dersin

gerçi hıyar kalpliyiz biz

ne olursa olsun 

ve her şeye rağmen 

yine de kucak açarız onlara

yaparız kesin

insan hıyar kalpli olmaya görsün gönül

ne köy olur ondan ne kasaba

dokuz köyden itilip 

onuncu köyü bir türlü bulamayan 

tek kişilik kervan ancak

hamurumuz buyken bizim

ne gelir ki elden

zaten 

bir mevsimlik ömrü boyunca 

diğer tarafından bihaber yaşayan yaprak misali değil midir 

var olmak

varsındır ama yoksundur aynı zamanda

önce dalında solarsın

yere düşersin 

bir tarafını güneş kurutur

bir tarafını çürütür toprak

sırt sırta yaşayıp 

ömür yarım dediğine

yabancı ölmek kadar acı ne vardır ki 

bu anasını sattığımın hayatında

ya da

gökten yere varana kadar

sırf zarar vermemek için

birbirine değmeyen yağmur damlasının

yerde yarattığı gölette boğulması kadar tuhaf

hele hele

dünya dolusu insandan müteşekkil dünyada

bir tanesinin biricik dünyan olmasına ne demeli

ki sen onun yanındaki gölge dahi olamamışken

bırak 

küflensin

yaramız kabuğumuz

kırılsın kalemimiz sazımız yani

zaten insan birilerini kaybettikçe 

bulmuyor mu kendini 

yalnız 

kaybetmemek için birbirimizi

istisnasız ay ışığında yürümeli

en azından kendimize kavuşuruz belki

yeterince uzun olursa yol tabi

...