Kişi Yaşiyorum

karda köy yaşamının neşesi pencerede
meşe odunu teneke ördek sobada
üzerinde kaynayan kalaylı semaver
anıların karıştırıldığı küller
içinde gurbeti,içinde sevdası.

divan pencere boyu duvarda
keklik alası yastıklar sıralı
iğne oyaları,dantel
sergide Döşemealtı kök boyalı kilimler.

pencerelerin arkası bembeyaz kar
koca çınarın dalları yerde
çam ağaçları ressama gebe
bahçe çiçeklerim derinde
buğulanıyor camlar,önce gözlüklerimi siliyorum.

kar topu oynuyor çocuklar
yokuş aşağı kayanlar,curcuna
kardan adam,adam gibi,ah çocukluğum
saçakta serçeler,sofra kırıntılarını serpiyorum
soluğum daralıyor,anılarımı yutkunuyorum,bükülüyor dudak.

torun yırtıyor ortalığı,serçeler korkup kaçıyor
güneş sere serpe dışarda
herkes dışarda,güneşte kar
ben dururmuyum kendi ayazım da
güneşli kışı yaşıyorum.