Kısık Ateşte Onbeş Dakika

Dostluklar içinde
Mutlu günlerim oldu.
Gülüşler eskittim,
Hayatın eteğine
Yapıştığım günlerde.
...
Eski resimlere hapis
Şimdi o gülüşler.

Sevdiklerim üzülmesin diye,
Mutlu olsunlar diye,
Mutsuzluğu seçtim.

Hepsi bu.

Hiç aramadığın için söyleyemedim.
Bir daha hiç görmediğim için gözlerini,
Gözlerimi dikip gözlerine, söyleyemedim
Seni ne kadar sevdiğimi.

Altı yanmış bir tencere gibi kalbim.
Belki ihmal, ocakta unutulmuş,
Belki daha kıymetli işler arasında
Önemini yitirdiği için.
Ama unutulmuş...

İçindeki de sevgin.
Kaynatıp durduğum.
Kısık ateşte on beş dakika değil,
Bayağı bir beklemiş.
Bekledikçe taşmış,
Tadı falan da kaçmış,
Ziyan olmuş yazık
Dökülecek bir sevgi.

Hepsi bu.