Kışta Tarlaya Gömülmek

Ciltlerce yazsam da kâfi değil
Döksem divit divit kendimi sayfalara
Çömleklere bassam hislerimi
Turşular kursam
Boş artık...!

Loş bir oda
Sarhoş kelam
Hangi beni imha edersem duyacaksın...!

Kim bilir kaç takvim yılı uzakta
Örgülenmekte saçların yeni bir aşka
Ben yokum ya, hadi yaşa
Hadi beni bırakmışlığımla bırak baş başa
Ve git (tin)...!

Mevsimlerden bir taç yaparım saçlarına
Hayallerimle süslerim gözlerini
Belki bir gün çitlemem artık çekirdek
Aylak aylak dolaşmam
Belki de bir bahçe kurarım ikimize
Yeşerttikçe ümitlerimi, seni tadarım
Ve her kış mevsiminde
Ben o gidişine gömülürüm.
Yine yeniden ölürüm.